Οι παραλίες που θα δείτε παρακάτω δεν αφορούν τους φίλους ταξιδιώτες Αθηναίους που ψάχνουν για την χλιδή και το glamour στην παραλία! Είναι γι’ αυτούς που ψάχνουν το διαφορετικό και λιγότερο συνωστισμό. Το βότσαλο όπως θα δείτε, κυριαρχεί στις 5 από τις 6 παραλίες.
Λίγο πριν την έλευση του καλοκαιριού μπορείτε να επισκεφθείτε «ίσως την ομορφότερη κρυφή παραλία» της Αττικής, την «Μικρή Χαμολιά».
Απολαύστε την εναέρια πτήση και πετάξτε από ψηλά πάνω από την παραλία Μικρή Χαμολιά στο Πόρτο Ράφτη:
Η παραλία που θα σας παρουσιάσουμε δεν βρίσκεται και πολύ μακριά από την Αττική! Μόλις σε 40 λεπτά μπορείτε να φτάσετε εκεί! Ο “κρυμμένος” παράδεισος για πολλούς δεν είναι γνωστός! Αν πάτε εκεί αμέσως θα γαληνέψει η ψυχή σας! Ένας σωστός ταξιδιώτης δεν πρέπει να πηγαίνει μόνο εκεί που πάνε όλοι αλλά εκεί που θέλει εκείνος. Οι παραλίες του είναι σίγουρο ότι θα σας μαγέψουν…
Συνεχίζουμε και “πετάμε” πάνω από την Βραυρώνα Αττικής, νότια της Αρτέμιδας, έναν τόπο που στα αρχαία χρόνια αποτελούσε πόλο έλξης, γι’ αυτό και κατασκευάστηκε εκεί ο Ναός της Αρτέμιδας.
Η Βραυρώνα
Η Βραυρώνα είναι σημαντικός αρχαιολογικός χώρος της Αττικής, γνωστή για τον ναό της Αρτέμιδος που έχει δώσει το όνομά του στον σύγχρονο δήμο της ανατολικής Αττικής, αλλά και στον παραθαλάσσιο γειτονικό οικισμό της Λούτσας (σημερινό όνομα Αρτέμιδα). Ήταν χτισμένη σε έναν κολπίσκο στις ακτές του Νότιου Ευβοϊκού κόλπου, κοντά στον σημερινό οικισμό της Λούτσας.
Πρωτοκατοικήθηκε από την νεολιθική εποχή. Την εποχή του Θησέα (εποχή του χαλκού) η Βραυρώνα ήταν ένας από τους 20 δήμους που ενώθηκαν και αποτέλεσαν το μετέπειτα Αθηναϊκό κράτος. Σταδιακά η Βραυρώνα εξελίχθηκε σε τόπος λατρείας της Αρτέμιδας και χτίστηκε ναός αφιερωμένος σε αυτή.
Σύμφωνα με τον μύθο κατά την Τρωική εκστρατεία, η θεά Άρτεμις απαίτησε την θυσία της Ιφιγένειας για να αφήσει τον Μυκηναϊκό στόλο να πλεύσει προς την Τροία. Την στιγμή της θυσίας η Άρτεμις έσωσε την Ιφιγένεια και την μετέφερε στην χώρα των Ταύρων στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Η Ιφιγένεια επέστρεψε από εκεί στην Ελλάδα με την βοήθεια του αδελφού της Ορέστη. Σύμφωνα με μία παραλλαγή του μύθου που μεταφέρει ο Ευριπίδης, η Ιφιγένεια στην επιστροφή της έφτασε στην περιοχή της Βραυρώνας και έγινε ιέρεια της Αρτέμιδος.
Η λατρεία της Αρτέμιδος στην περιοχή της Βραυρώνας φαίνεται να ξεκίνησε τον 8ο αιώνα π.Χ., ενώ ο ναός κτίστηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. Τα επόμενα χρόνια υπήρξε σημαντική επέκταση του λατρευτικού χώρου. Η επέκταση αυτή της προϊστορικής Βραυρώνας έγινε στους χρόνους μετά τη Μυκηναϊκή εποχή και κατά πάσα πιθανότατα κατά τους Γεωμετρικούς χρόνους.
Aπό τους αρχαίους συγγραφείς ο Ηρόδοτος, ο Ευφορίων και ο Νόννος τοποθετούν τη Βραυρώνα κοντά στη θάλασσα. Σταδιακά όμως, μετά τους πολέμους των Αθηναίων με τους Μακεδόνες, η περιοχή άρχισε να παρακμάζει και φαίνεται να εγκαταλείφθηκε τον 2ο αιώνα π.Χ., πιθανόν μετά από πλημμύρες.
Μάλιστα, ο περιηγητής Παυσανίας τρεις αιώνες αργότερα, δεν αναφέρει σχεδόν τίποτε για την περιοχή της Βραυρώνας, παρά μόνο τον μύθο που αναφέρει ο Ευριπίδης για την επιστροφή της Ιφιγένειας. Οι τελευταίες μνείες του αρχαίου τοπωνυμίου “Βραυρών” συναντώνται κατά τους Βυζαντινούς χρόνους στο γραμματικό Θεόγνωστο (9ος αιώνας μ.Χ.) και στο λεξικό της Σούδας (10ος αιώνας μ.Χ.)
Το δίλημμα «άμμος ή βότσαλο», είναι το επικρατέστερο ερώτημα που υπάρχει ανα τους αιώνες, οι βοτσαλολάτρεις πιστεύουν πως η άμμος, εκτός από την εκνευριστική της τάση να χώνεται παντού, έχει και το έξτρα μειονέκτημα να θολώνει τα νερά με το παραμικρό κυματάκι.
Αν σκεφτείτε τις εντυπωσιακότερες σε απόχρωση νερών παραλίες που έχετε πάει, θα διαπιστώσετε πως οι περισσότερες ήταν βοτσαλωτές. Κι αν δεν σας πείθουμε με θεωρητικά επιχειρήματα, ορίστε πέντε αττικές παραλίες για να τεστάρετε την υπεροχή του βότσαλου στην πράξη.
Η Ψάθα
Τα νερά της είναι από τα πιο διάφανα, και πιο βαθυγάλαζα, σε όλη την Αττική –είπαμε, το βότσαλο είναι που το δημιουργεί αυτό το εφέ. Τι κι αν είναι μια από τις πιο απομακρυσμένες από το κέντρο παραλίες που θα μπορούσες να βουτήξεις; Η μεγάλη της έκταση, η αίσθηση μονοήμερης και (εντάξει, θα το πούμε) τα ταβερνάκια στην άκρη της, που απλώνουν τραπέζια πλάι στο κύμα, αξίζουν με το παραπάνω τόσα κι άλλα τόσα χιλιόμετρα.
Το ΚΑΠΕ
Ο μικρός βοτσαλωτός κολπίσκος κοντά στο Σούνιο, με τα κυκλαδίτικα νερά, και τις δύο «μυστικές» παραλιούλες δεξιά κι αριστερά του (η μία λιλιπούτεια, χωρά ίσα-ίσα μια παρέα, η άλλη γυμνιστών και προσβάσιμη από μονοπάτι) είναι τα τελευταία χρόνια μια από τις δημοφιλέστερες επιλογές των Αθηναίων που ξέμειναν καλοκαιριάτικα στην πόλη, αλλά δε θέλουν να αποχωριστούν και τις βουτιές τους. Ελάτε αργούτσικα, και για να βρείτε χώρο ελεύθερο να απλώσετε πετσέτα, και για να μείνετε ως το ηλιοβασίλεμα, που φαίνεται από εδώ φαντασμαγορικό.
Η Κακιά Θάλασσα
Μην πτοείστε από το όνομά της, όταν δεν φυσάει βοριάς –που την πιάνει πολύ− δεν είναι καθόλου κακιά. Η ξακουστή παραλία της Κερατέας έχει ψιλό βοτσαλάκι έξω, και άμμο μέσα στο νερό και «βγαίνει» κάθε χρόνο πανηγυρικά μια από τις καθαρότερες παραλίες της Αττικής στις μετρήσεις. Θα θέλαμε ίσως λιγότερες ξαπλώστρες, αν έπρεπε να βρούμε ένα αρνητικό για να της προσάψουμε. Οι ερχόμενοι με πιτσιρίκια, σημειώστε ότι έχει και κούνιες για έξτρα δόσεις «στεριανής» διασκέδασης, και ότι βαθαίνει σχετικά νωρίς.
Το Σέσι
Η βορειότερη των βόρειων παραλιών απέχει γύρω στα 22 χιλιόμετρα από τον Τύμβο του Μαραθώνα, και είναι μια από τις τελευταίες σχετικά ήσυχες παραλίες της Αττικής –εν μέρει χάρη στα οκτώ περίπου χιλιόμετρα (βατού) χωματόδρομου που χρειάζεται να διασχίσεις για να φτάσεις εδώ. Είναι βοτσαλωτή με διάφανα, ανοιχτογάλαζα νερά, και αρμυρίκια να της παρέχουν απλόχερα την πολυπόθητη σκιά. Είναι ξακουστή και για την πολύ καλή ψαροταβέρνα στην άκρη της, που λέγεται Κόλλιας και σερβίρει φρέσκο ψαράκι στα κάρβουνα.
Το Πόρτο Γερμενό
Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά πέντε παραλίες στη σειρά συναποτελούν το Πόρτο Γερμενό. Και μπορούν και οι πέντε να καυχιούνται για τα κρυστάλλινα ανοιχτογάλαζα νερά τους και την απουσία του χαμού που επικρατεί σε άλλες αττικές παραλίες. Η πιο πολυσύχναστη από τις πέντε είναι αυτή που αποκαλείται για ευνόητους λόγους «μεσαία παραλία»: Βοτσαλωτή και με άφθονη σκιά από τα αρμυρίκια, δεν ενδείκνυται για πιτσιρίκια, καθότι βαθαίνει απότομα, έχει όμως νερά να τα πιεις στο ποτήρι. Βοτσαλωτό και πανέμορφο –και προστατευμένο από τους βοριάδες που ταλαιπωρούν συχνά την περιοχή− είναι και το Προσήλι, με τα γαλαζοπράσινα νερά του, πολύ κοντά στο Πόρτο Γερμενό.
Διαβάστε επίσης στο Travelstyle.gr:
