Η παγκόσμια ένταση αυξάνεται σε ολοένα και πιο ανησυχητικό βαθμό. Επικίνδυνα σενάρια εξυφαίνονται σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Η ρωσική εισβολή και ο πόλεμος στην Ουκρανία, απλώς άνοιξαν διάπλατα τον Ασκό του Αιόλου.
Η Βόρεια Κορέα εκτόξευσε άλλους έξι πυραύλους εδάφους-αέρος προς την Κίτρινη Θάλασσα τις τελευταίες ημέρες. Η Σεούλ απάντησε με τρεις πυραύλους στα ύδατα βόρεια της Κορεατικής χερσονήσου. Ένας από τους πυραύλους της Βόρειας Κορέας διέσχισε ουσιαστικά τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ των δύο Κορέων. Πρόκειται για μια απότομη κλιμάκωση, αν λάβει κανείς μόνο υπόψη ότι η Πιονγκγιάνγκ έχει εκτοξεύσει περισσότερους από 40 πυραύλους από την αρχή του έτους, ένας εκ των οποίων πέρασε πάνω από την Ιαπωνία.
Την ίδια ώρα, οι υπηρεσίες πληροφοριών του Ριάντ, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για μια πιθανή και επικείμενη ιρανική επίθεση στο έδαφός της Σαουδικής Αραβίας. Ένα άλλο σενάριο κάνει λόγο για επίθεση της Τεχεράνης στην περιοχή του Ερμπίλ στο βόρειο Ιράκ, όπου φιλοϊρανικές πολιτοφυλακές επιτίθενται εδώ και αρκετό καιρό κοντά σε αμερικανικές βάσεις.
Την ίδια ώρα, έχει μπει πλέον για τα καλά στην καθημερινή συζήτηση το ενδεχόμενο χρήσης πυρηνικών όπλων. Κάτι αδιανόητο πριν λίγο καιρό. Το εντυπωσιακό είναι ότι σε επίπεδο μέσων ενημέρωσης θεωρείται σχεδόν δεδομένο ότι αργά ή γρήγορα το πυρηνικό όπλο θα χρησιμοποιηθεί. Δεν είναι πλέον θέμα «αν», αλλά «πότε». Αυτό είναι ανησυχητικό, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος η παγκόσμια κοινή γνώμη να αποδεχθεί αυτή την πιθανότητα.
Θα μπορούσαν όλα αυτά να είναι ένας στρατηγικός σχεδιασμός για να φέρουν σε δύσκολη θέση τα δυτικά κράτη που υποστηρίζουν το Κίεβο. Μήπως διαμορφώνεται ένα διεθνές μέτωπο, έτοιμο να εισέλθει στη στρατιωτική σκηνή υπέρ της Μόσχας; Πίσω από όλα αυτά τα γεγονότα που φαίνεται να εκτυλίσσονται σε ένα ενιαίο πλαίσιο, από την Ανατολική Ευρώπη έως τη Μέση Ανατολή έως τη Βόρεια Κορέα, υπάρχει μια διαπίστωση: Η μείωση σιγά σιγά του ρόλου και της επιρροής της μοναδικής υπερδύναμης : των Ηνωμένων Πολιτειών. Η εσωτερική διαμάχη Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων έχει οξυνθεί σε τέτοιο βαθμό που πολλοί μιλούν πλέον για εμφύλιο. Κάτι που θα φανεί αν νικήσουν οι Τραμπικοί Ρεπουμπλικάνοι την Τρίτη, στις ενδιάμεσες εκλογές για την ανανέωση του Κογκρέσου. Την ίδια ώρα σε διεθνές επίπεδο, εξασθενεί η επιρροή των Αμερικανών. Όχι μόνο στρατιωτικά, αλλά και οικονομικά. Το δολάριο ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, δέχεται μεγάλη πίεση από το κινεζικό γιουάν. Το μέτωπο των BRICS διευρύνεται καθώς όλο και περισσότερες χώρες θέλουν να ενταχθούν.
Πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι η Αμερική θα «αντέξει» να παραμείνει ως μοναδική υπερδύναμη το πολύ για 15-20 χρόνια ακόμη. Άρα, διάφορες περιφερειακές χώρες αρχίζουν να δρουν ανεξέλεγκτα. Χωρίς το φόβο των αμερικανικών αντιποίνων. Ενός φόβου που κυριάρχησε στον πλανήτη για δεκάδες χρόνια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Διάφορες τοπικές δυνάμεις αρχίζουν να δρουν σαν τους καρχαρίες, που μυρίζουν το αίμα από πολύ μακριά και σπεύδουν να επιτεθούν.
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν επίσης ότι η διπλωματία δεν διεξάγεται πλέον σε πολιτικό επίπεδο μεταξύ κυβερνητικών εκπροσώπων ή μέσω πρεσβειών. Υπάρχει ένα είδος προληπτικής διπλωματίας με όπλα, για να δείξουν ότι είναι έτοιμοι να αντιδράσουν και να σύμφωνα με τη δική τους σκοπιά. Και από αυτή την άποψη, η διεθνής διπλωματία έχει εξουδετερωθεί.
Στην πραγματικότητα, ο ΟΗΕ δεν είναι πλέον σε θέση να λύσει κανένα πρόβλημα: αυτή είναι η μεγάλη αποτυχία των Ηνωμένων Εθνών. Αρκεί να πούμε ότι η μόνη συμφωνία που επιτεύχθηκε από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία είναι για την εξαγωγή των σιτηρών. Και αυτή βρίσκεται συνεχώς στο χείλος της κατάρρευσης. Σήμερα, οι συγκρούσεις μεταξύ κρατών επιλύονται πλέον με όπλα. Επιστρέφουμε στον κόσμο των αρχών του 20ού αιώνα ή και πριν από δύο αιώνες. Μυρίζει αίμα παντού και οι καρχαρίες σπεύδουν…
