Με την Φινλανδία να δημοσιεύει ήδη το φορολογητέο εισόδημα του κάθε πολίτη της, η κυβέρνηση της χώρας προχωρά τώρα σε έναν νέο νόμο προκείμενου να κλείσει το χάσμα στις αμοιβές μεταξύ των φύλων.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του πρακτορείου Bloomberg, η χώρα θέλει εις το εφεξής να επιτρέπει στους εργαζόμενους οι οποίοι υποπτεύονται διακρίσεις λόγω φύλου στον χώρο της εργασίας τους, να έχουν πρόσβαση σε μια πληρέστερη αποκάλυψη μισθών και στοιχείων, ώστε να μπορούν να αμφισβητούν οποιαδήποτε σχετική μισθολογική διαφορά με τους συναδέλφους τους. Εάν εγκριθεί, το φινλανδικό πείραμα ενδέχεται να υιοθετηθεί από πολλούς άλλους, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε, όπως σημειώνει το άρθρο, ότι πολλοί νόμοι με εξειδικευμένους στόχους έχουν και ακούσιες συνέπειες.
Το φινλανδικό πείραμα
«Το ζήτημα του τρόπου διασφάλισης της ίσης αμοιβής για ίση εργασία έχει συζητηθεί πολύ όλα αυτά τα χρόνια, ενώ έχει αποτελέσει θέμα βιβλίων, ακαδημαϊκών άρθρων και νόμων», επισημαίνεται στο δημοσίευμα, το οποίο προσθέτει πως υπάρχουν γενικά δύο είδη λύσεων: αυτές οι οποίες απαιτούν αποφάσεις που συνεπάγονται δημόσιες δαπάνες και εκείνες οι οποίες επιδιώκουν την εξάλειψη της μεροληψίας μέσω της διαφάνειας.
Στην πρώτη περίπτωση, αυτή των δημόσιων δαπανών, προβλέπονται «συστημικές» διορθώσεις, όπως υψηλότεροι κατώτατοι μισθοί (ειδικά καθώς οι γυναίκες τείνουν να καταλαμβάνουν δυσανάλογα μεγάλο μέρος των χαμηλότερων μισθολογικών κλιμακίων), άδειες ασθενείας μετ’ αποδοχών ή καλύτερες άδειες μητρότητας και φροντίδας παιδιών, ώστε οι γυναίκες να μην βρίσκονται σε μειονεκτική θέση στην καριέρα τους και δεδομένου, πάντα, ότι οι γυναίκες φέρουν δυσανάλογα μεγάλο μερίδιο της φροντίδας των παιδιών και του νοικοκυριού.
Η δεύτερη λύση έγκειται στο να αφαιρέσει κανείς το «πέπλο του απορρήτου» σχετικά με τις αμοιβές, ώστε οι εργαζόμενοι να έχουν διαπραγματευτικά χαρτιά και να προσφεύγουν ενάντια σε περιπτώσεις διακρίσεων.
Λόγου χάρη, η Νορβηγία, η οποία σημειώνει υψηλή βαθμολογία στην ισότητα των φύλων, δημοσιοποιεί όλες τις φορολογικές δηλώσεις των πολιτών της, ενώ έχει επίσης ένα από τα χαμηλότερα μισθολογικά χάσματα μεταξύ των φύλων μεταξύ των προηγμένων χωρών. «Αυτό μπορεί να υποδηλώνει ότι οι οδηγίες περί διαφάνειας λειτουργούν, ωστόσο είναι αναμφισβήτητα η υποστήριξη για τους γονείς – που καθίσταται παράγοντας διαφοροποίησης», υπερτονίζει εμφατικά το άρθρο.
Και επίσης, ο νόμος της Φινλανδίας ναι μεν θα παρείχε στις γυναίκες την προσφυγή σε περίπτωση διάκρισης, ωστόσο πολλές γυναίκες «τιμωρούνται» για μισθολογικές φιλοδοξίες, οπότε μήπως ο νόμος αυτός θα τις έβλαπτε μακροπρόθεσμα;
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια κατέγραψαν κάποτε τις αμοιβές ενός τυχαίου υποσυνόλου πανεπιστημιακών υπαλλήλων σε έναν ιστότοπο και διαπίστωσαν ότι οι εργαζόμενοι των οποίων οι μισθοί ήταν κάτω από τον μέσο όρο για τον ρόλο τους ανέφεραν χαμηλότερη ικανοποίηση από την εργασία και αυξημένη πιθανότητα να αναζητήσουν νέα δουλειά.
«Μερικές φορές οι μισθολογικές διαφορές είναι περιστασιακές και όχι αποτέλεσμα μεροληψίας και δεν είναι εύκολο να διορθωθούν εντός των περιορισμών ενός σφιχτού εταιρικού προϋπολογισμού χωρίς να χαθούν αξιόλογοι υπάλληλοι», υποστηρίζει το άρθρο.
«Συχνά το χάσμα μεταξύ των φύλων δεν αφορά τόσο την έλλειψη διαφάνειας όσον αφορά τις αμοιβές, όσο τις μυριάδες μικρούς τρόπους με τους οποίους οι γυναίκες κρατούνται πίσω, με την πάροδο του χρόνου», καταλήγει με νόημα το δημοσίευμα του Bloomberg.
